(mówić wielokrotnie)

См. также в других словарях:

• bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… …   Słownik języka polskiego

• iks — m IV, D. a, Ms. ikssie; lm M. y; a. ndm 1. «nazwa litery x, trzeciej od końca w alfabecie łacińskim» ◊ Nogi w iks «krzywe nogi, od kolan rozchodzące się na zewnątrz» 2. (B.=D. w odniesieniu do ludzi) pot. «określenie kogoś, o kim nie można lub… …   Słownik języka polskiego

• mawiać — ndk I, mawiaćam, mawiaćasz, mawiaćają, mawiaćaj, mawiaćał «mówić coś wielokrotnie, mieć zwyczaj coś mówić; powtarzać coś nieraz, od czasu do czasu» Tak mawiali nasi przodkowie. W trudnych okolicznościach mawiał: „Jakoś to będzie …   Słownik języka polskiego

• stokroć — 1. «sto razy, bardzo wiele razy; wielokrotnie, stokrotnie» Czyjaś praca stokroć się opłaciła. Ktoś jest stokroć bogatszy od innych. ∆ Mówić, robić itp. coś po stokroć «mówić, robić coś wiele razy» 2. «bardzo, ogromnie, znacznie» Stokroć… …   Słownik języka polskiego

• zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… …   Słownik języka polskiego

• nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… …   Słownik języka polskiego

• raz — m IV, D. u, Ms. razzie 1. lm D. ów dziś zwykle w lm «uderzenia, ciosy; cięcia, ukłucia, sztychy» Bolesne, dotkliwe, mocne, okrutne razy. Razy rózgi, bata, topora, miecza. Odpierać razy. Zadawać razy. Okładać kogoś razami. Zasłaniać, chronić kogoś …   Słownik języka polskiego

• trąbić — ndk VIa, trąbićbię, trąbićbisz, trąb, trąbićbił, trąbićony 1. «dąć w trąbę, w trąbkę; grać na trąbie, na trąbce» Trąbić na alarm, na trwogę. Trąbiono na zakończenie polowania. Trąbić hejnał, pobudkę. 2. pot. «mówić bardzo głośno, powtarzać coś… …   Słownik języka polskiego

• wałkować — ndk IV, wałkowaćkuję, wałkowaćkujesz, wałkowaćkuj, wałkowaćował, wałkowaćowany 1. «rozpłaszczać, wygładzać za pomocą wałka» Wałkować ciasto na kluski. 2. «zwijać, skręcać w wałek, w wałki» Wałkować plastelinę w rękach. 3. pot. «mówić ciągle o… …   Słownik języka polskiego